Við viljum ekki her sem er ópólitískur; við viljum þess í stað her sem forðast flokksræði, staðfestingu stofnana og kosningaáhrif. Þessi efni ættu að vera utan marka, en stjórnmál eru of mikilvæg til að vera algjörlega hunsuð af hernum.
Í München um helgina gerði Trump-stjórnin kærkomna breytingu á einni af lykilpöntum yfirlýstrar utanríkisstefnu forsetans – NATO.
Obama forseti íhugar að gefa loforð um að Bandaríkin yrðu aldrei fyrst til að nota kjarnorkuvopn í bardaga. Michael O'Hanlon heldur því fram að Obama hafi rétt fyrir sér.
Michael O'Hanlon og David Petraeus hershöfðingi lofa bandaríska herinn sem þann besta í heimi, en viðurkenna að 15 ára stríð og fimm ára niðurskurður á fjárlögum og vanstarfsemi í Washington hafi tekið sinn toll.
Vegna þess að Bandaríkin og Suður-Kórea hafa, eins og Michael O'Hanlon hefur reynt að sýna fram á annars staðar, svo yfirþyrmandi hefðbundin hernaðaryfirráð yfir Norður-Kóreu, væri lítil ástæða til að ætla að þörf væri á fyrstu notkun kjarnorku.
Þar sem spennan milli Rússlands og Vesturlanda er í sögulegu hámarki hafa umbætur rússneskra hernaðar tekið nýja stefnu í því sem virðist vera undirbúningur fyrir umfangsmikið stríð. Í þessu samhengi eru nú fleiri t…
Þar sem horfur á bindingu eru miklar við sjóndeildarhringinn heldur Peter W. Singer því fram að núverandi fjárlagaárás muni neyða þingið og Pentagon til að taka sársaukafullar ákvarðanir. Singer heldur því fram að þótt þessi niðurskurður sé pólitískt sársaukafullur sé hægt að stjórna honum á þann hátt að hann þurfi ekki að vera hernaðarlega kostnaðarsamur.
Chris Meserole skoðar tvær af nýjustu bókunum um hversu hröð tækninýjungar breyta eðli hernaðar og metur hvernig breytingarnar geta haft áhrif á uppreisn og andvígi í framtíðinni.
Af hverju virðist háþróaðasta iðnaðarlandið, sem hefur óviðjafnanlegan aðgang að víðfeðmum upplýsingagjöfum og upplýsingagjöfum á heimsvísu, svo oft misreikna raunveruleikann og áhættuna af...
Þetta bindi, af leiðandi hernaðarfræðingum og öryggissérfræðingum, setur nýja staðla með því að skilgreina nýja hugtakið samvinnuöryggi, greina þróunina sem hvetur það, útlista afleiðingar fyrir raunhæfar stefnuaðgerðir og viðurkenna p
Við erum í árdaga gervigreindar. Við getum ekki enn byrjað að sjá fyrir hvert það stefnir og hvað það gæti gert mögulegt eftir tíu, tuttugu eða þrjátíu ár. En við getum unnið meira að því að skilja hvað það er í raun og veru - og líka velt fyrir okkur hvernig eigi að setja siðferðileg mörk við framtíðarþróun þess og notkun. Framtíðin
Hægðarkreppan milli Írans og Bandaríkjanna tók hraðann upp í vikunni með tilkynningu Teheran um að það muni brátt stangast á við takmarkanir sem settar voru með kjarnorkusamningnum frá 2015 á birgðum sínum af lágauðguðu úrani.
Sérfræðingar hjá Central Intelligence Agency árið 1967 spáðu fyrir um niðurstöðu júnístríðsins með góðum fyrirvara og veittu Lyndon Johnson forseta fullvissu um að Ísrael væri aldrei í hættu. Þetta var greinandi sigur.
Biden forseti fordæmdi ákvörðun Trumps um að segja skilið við Open Skies-sáttmálann og stjórn hans gæti vel viljað ganga aftur í samninginn. Með pólitískum vilja er möguleiki á að bjarga því.
Já, vegna innri gangverks Trump-stjórnarinnar hefur það tekið of langan tíma fyrir Jim Mattis varnarmálaráðherra að byggja upp teymi sitt af borgaralegum samstarfsmönnum, en þetta þýðir ekki að sameiginlegt starfsfólk hersins eða herstjórnir nútímans fari einhvern veginn í gróft horf yfir borgaralega forystu sína.
Tímaskyn stuðlaði að nýlegum hernaðarbrestum Vesturlanda Hnignun Vesturlanda er enn og aftur algengt vangaveltur. Oft nefnt sem einn þáttur meintrar hnignunar er…
Forsetinn hefur rétt fyrir sér: Það þarf úrbætur að vinna gegn ofbeldisfullum öfgahyggju eða CVE í Bandaríkjunum. Hins vegar að einblína það eingöngu á íslamska öfgastefnu, eins og hann ætlar að gera, telst ekki vera ein.
Joko Widodo, forseti Indónesíu, sem upphaflega var kallaður umbótasinni þegar hann var kjörinn, hefur verið í forsæti lýðræðislegrar afturförs og vaxandi ófrjálshyggju.
Hvernig geta stjórnmálamenn ákvarðað hvaða vopnaðir leikarar utan ríkis eru raunhæfir samstarfsaðilar fyrir stöðugleika? Hvernig ættu Bandaríkin að vinna með þeim?
Í september 2014 hét Obama forseti að byggja upp hófsama sýrlenska stjórnarandstöðu, sem gæti tekið á móti Assad-stjórninni og súnní-öfgahópum eins og ISIS. Vikum síðar samþykkti þingið frumvörp sem veittu 500 milljónum dala fyrir það verkefni. Þó að áætlanir Obama-stjórnarinnar séu enn ekki alveg skýrar, virðist sem Washington hafi loksins samþykkt stefnu til að byggja upp sýrlenskan stjórnarandstöðuher. Í þessari greiningargrein útskýrir Kenneth Pollack hvernig slíkri stefnu ætti að framkvæma og hvers vegna það er skynsamlegt fyrir Bandaríkin.