Mikið hefur verið rætt um stærð bandaríska hersins miðað við aðrar þjóðir í heiminum og fjárhæðir sem Bandaríkin eyða í her sinn. Myndirnar hér sýna að þó að heildarfjárveiting bandaríska hersins sé meiri en heimsbyggðin, þá gerir hlutfallsleg stærð Bandaríkjahers það ekki.
Álit eftir Michael O'Hanlon, Senior Fellow, Brookings Institution, í The Japan Times, 29. janúar 2003
P.W. Singer og Charles McLean kynna og meta skref sem bandamenn Bandaríkjahers víðsvegar að úr heiminum breyttu til að leyfa samkynhneigðum hermönnum að þjóna opinberlega í her sínum. Singer og McLean bjóða upp á tillögur um svipaðar bráðabirgðaráðstafanir í Bandaríkjunum.
Ríkisstjórnin fer með fjögur meginvaldstækin: erindrekstri, upplýsingagjöf, hernaðarlegum og efnahagslegum (DIME). En frá því snemma á tíunda áratugnum hafa Bandaríkin að öllum líkindum hlynnt hernaðarvaldi fram yfir alla aðra og löggjöf eins og Goldwater-Nichols gæti óafvitandi lagt sitt af mörkum. Robert Hein skrifar að Bandaríkin hafi skammtað sig í þróun og framkvæmd utanríkisstefnu sinnar, vandamál sem varnarmála- og utanríkisráðuneytið geti unnið saman að því að laga.
William Galston heldur því fram að núverandi staða herlaga varðandi framhjáhald sé úrelt og þurfi að endurskoða.
Í þessari grein kemst Paul Paolozzi að þeirri niðurstöðu að bandaríski herinn verði að læra að nota og meta hreinskilni. Ástundun á ekta, heiðarlegum og einlægum samskiptum er enn að mestu vanrækt í umræðum um gildi hersins, en með því að gera hreinskilni að kjarnaþætti þjálfunar og kenninga, heldur Palozzi því fram, að herinn muni bæta eigið traust, samheldni og tilgangsstyrk.
Álit eftir Peter W. Singer, The London News Review (3/19/04)